Baanloos, baanbrekend, baanzoekend en baancreëerend

Country: The Netherlands by Lisette

17-01-2009

Zo ziet het leven eruit na India, Vietnam en Canada. Ik ben baanloos, maar wordt gezien met baanbrekende mogelijkheden. Ik zoek me het gompie en creëer waar mogelijk mijn eigen banen. Het schiet niet op, dat is mijn algemene ervaring.

De kredietcrisis doet goed zijn werk. Mijn dagen gaan op aan het bezoeken en registreren bij nieuwe uitzendbureaus, het vervelen van de consulentes, het binnenlopen bij het CWI (pardón UWV WerkBedrijf), het zoeken op internet.

En zowaar, een eerste sollicitatiegesprek is eruit gerold (die natúúrlijk niet zo lekker liep met mijn gehoest en gerochel) en morgen een tweede. Ik kijk uit naar dit tweede gesprek, het is een open sollicitatie en ze willen eerst horen wat ik voor ze kan betekenen voor ze kijken of ze iets hebben.

Ik kan dus ook zomaar een nieuwe functie creëeren; ook weer eens wat anders. Maar meestal krijg ik te horen dat ik te hoog opgeleid ben. Tja, een opleiding helpt je dus ook niet meer vooruit tegenwoordig. (al blijf ik ervan overtuigd dat NGO management dé opleiding voor mij is) En je moet ook flexibel zijn. Dat ik dit bewezen heb kan men niet deren, zou het niet de juiste flexibiliteit zijn?

Mijn ervaringen staan niet alleen. Dezelfde vacatures circuleren onder meerdere uitzendbureau’s dus ik ben zeker niet de enige die maar weinig vacatures vindt. En de werkloosheid loopt op; de bedrijven hebben het voor het kiezen qua personeel. Ook op de terugkomdag van VSO Nederland hoor ik dit.

En dan moet je wel kunnen verkopen dat je in het buitenland bent geweest. Nou, dat kan ik wel verantwoorden en dus verkopen. Zonder het woord vrijwilliger of ontwikkelingswerker te noemen. Maar dat denken de mensen aan de andere kant van die sollicitatietafel er wel bij. En dat vind ik een stuk moeilijker. Misschien moet ik alsnog concluderen dat ik niet zo goed in het verkopen ben. Salesfuncties leg ik altijd al naast me neer, dat zegt natuurlijk al genoeg.

Het was trouwens wel grappig op die dag bij VSO. Allerlei verhalen gehoord uit China, Indonesië, Namibië, Malawi, Cambodja en Mongolië. Wat levert het toch veel herkenning op terwijl er ook heel andere ervaringen tussen zitten. In het algemeen besef ik wel dat ik veel geluk heb gehad. Met een leuk cluppie samenwerken en wonen. Ja, ja, met alle strubbelingen. Maar toch.

En wat heb ik veel op het werk geleerd. Dat hoorde je erg veel. Iedereen heeft wel iets geleerd. En wat hebben onze medemensen in Nederland het toch druk-druk-druk. Juist alle herkenbare ervaringen voor, tijdens en na de placements zijn een feest. Toch ben ik er wel klaar mee. Ik weet wat ik wil en hoe ik het ga bereiken. Een druk jaar ligt voor me. En dat is toch anders dan ik gehoord heb van andere VSO’ers.

Laat ik na twee weken de moed maar niet opgeven bedacht ik me. Welnee, met vernieuwde energie gaan we er tegenaan. Want was is het nou? Pas twee weken écht werkeloos zijn? En laat ik duidelijk zijn, heb je een baantje of projectje? Vergeet me dan niet op te bellen!!