Nainital, de voetjes van de machtige Himalayas

Country: India by Lisette

10-07-2008

Oh oh, wat is India toch mooi! Ondanks het feit dat we regen en regen hadden, bleef dit een mooie vakantie omdat het gebied zoveel prachtige natuur te bieden heeft en de mensen zo geweldig en vriendelijk zijn.

In maar weinig plaatsen heb ik zulke vriendelijke en behulpzame mensen mee gemaakt. Het dorp, net buiten Nainital, waar we overnachtten was klein, errug klein.

Het gaf ons een goede kans om het dagelijkse leven in zo’n dorp te aanschouwen terwijl we buiten zitten voor ons ontbijtje, in een klein hutje waar de vrouw druk doende is om alu paratha klaar te maken op haar aarden oven.

De lokale kip loopt tokkend over straat, nagezeten door de haan die er niks aan vindt dat die kip maar steeds wegloopt, mannen wassen zich aan de pomp die een paar meter van ons vandaan staat, de Brahmaan die het dorp rijk is wast trots iedere dag zijn oude Vespa en de vrouwen dragen onuitputtelijk water af en aan.

Kinderen lachen zich rot als ze ons zien en bussen stoppen spontaan om te vragen of we soms mee moeten. Er is geen schooltje hier, maar sommige kinderen gaan in het dorp verderop of later naar de middelbare school in Nainital zelf.

Nainital ligt aan de voet van de Himalayas, zo’n 8 uur reizen of 350km ten noorden van Delhi in de staat Uttarakhand. Het gebied is begeven en omgeven door veel meren en wordt daarom ook “Lake district of India” genoemd.

Nainital ligt op 2500 meter hoogte en dat verschil doe je ongeveer in 1 uur via een geweldig slingerende weg door de bergen. Je waardeert hier de rijkunsten van de mensen, terwijl je tegelijkertijd hoopt dat ze toch echt eens wat gas terug nemen of hun lampen aanzetten in het schemerlicht.

De uitzichten tijdens deze rit zijn goud waard, prachtig. De aanbeveling luidt in het voorjaar te gaan wanneer het warm is en er geen regen valt.

De legende in het Hindoeïsme vertelt ons dat Nainital één van de heilige 64 shakti peeths is. Dit zijn de plaatsen waar lichaamsdelen van Sati (reïncarnatie van Parvati, de vrouw van Shiva ‘the Destroyer’ van de drie-eenheid) op de grond vielen toen ze weg gedragen werd door een rouwige Shiva nadat ze zichzelf op de brandstapel had gegooid.

Ik ben nog niet achter de reden gekomen waarom ze dit deed, maar dit heeft geleid tot de praktijk van sati (de vrouw die op de brandstapel kruipt als haar man overleden is). Hoe dan ook, haar ogen, ‘naina’ zijn hier gevallen, vandaar de naam Nainital (tal betekent meer).

In deze bergplaats van zo’n 200.000 inwoners, staat de relevant Naina Devi tempel, en waarempel.. we hebben de hele tempel niet gezien! Ik ben ervan overtuigd dat we deze gewoon voorbij zijn gelopen, joost mag weten hoe vaak, anders kán het gewoon niet! Hahahaha, dat zijn van die momenten…

Verder hebben we grotten bezocht en beklommen en hebben we de uitdagend klinkende ‘ropeway’ aan ons voorbij laten gaan. Ropeway staat hier voor kabelbaan, dus denk aan een soort dichte skilift. We waren al wat misselijk van dat heen en weer gehobbel door die bergwegen, het regende en terwijl we toekeken maar de skilift een vreemd roestig geluid waarna het wat heen en weer bungelde, kraakte, en weer op gang kwam. Wat dat betreft zijn Marlowe en ik van hetzelfde: beiden last van hoogtevrees! Hahaha.

We zijn ook een dagje naar Sattal gegaan, een dorp niet ver weg met zeven meren! Alweer speelt de legende ons parten want wij zien toch echt maar 1 meer en met goede wil willen we er nog 2 van maken vanwege een smal stukje in het midden.

Wat blijkt is het volgende: in de ene hoek heeft Ram eens gedronken dus is het RamTal, in de andere hoek heeft Sita zich gewassen en heeft zodoende SitaTal etc. Het komische is dat de folder 7 meren zegt, de bevolking hier 6 meren, er worden op het meer zelf maar 5 namen genoemd en wij zien er maar 1!