Kan geen titel verzinnen

Country: India by Lisette

15-06-2006

Deze week willekeurige voorgevallen!

Mouldy shoes

Eén paar schoenen is afchuwelijk gaan schimmelen! Brrrr, echt vies! Het schijnt vaker voor te komen in dit seizoen vanwege de dampige hitte, maar toch..

Tip: goed inoliën met kokosnotolie. Nou ben ik enthousiast (en met neus dicht) mijn slippers gaan schoonmaken met olijfolie bij gebrek aan beter. Zag er goed uit.. maar twee dagen later zijn we terug bij af. Ik besluit de schoenen maar weg te gooien, Caroline steekt daar echter een (terecht) stokje voor door aan te geven dat we ze beter kunnen weggeven aan mensen die niks hebben. Ik vind het toch raar.. vieze schoenen geven, maar op zich is de kwaliteit best goed. Ze doet zelf ook slippers in de plastic zak (gaat het helemaal beter ruiken) die ze niet meer gebruikt en we besluiten het te geven aan onze schoonmaakster Mamtas. Zo ook ‘mijn’ vloermat dat ik niet meer gebruik in de slaapkamer, want jawel.. er heeft weer een verandering plaatsgevonden sinds vandaag! Het is zo vreselijk heet dat ik enorm baal dat ik mijn bed niet recht onder de ventilator heb. Nu staat het bed dus midden in de kamer en staat mijn bureau tegen het raam aan. Het staat veel voller zo, maar mijn doel is bereikt: warme luchtverplaatsing door de ventilator op de allerhoogste stand!

Virusje in de darmen

Vertel ik vorige week door de telefoon tegen mijn familie nog heel enthousiast dat het prima met me gaat, ben ik een dag later ziek. Details zal ik onbeschreven laten maar een bezoek aan de arts was ditmaal hard nodig. Het weekend lag ik op apegapen en nu, een weekje later ben ik weer helemaal opgeknapt!

WK

Zondagavond zijn Caroline en ik uitgenodigd door Karen om bij haar naar de wedstrijd te gaan kijken Nederland – Servië Montenegro. Niet zo’n geweldige wedstrijd, maar goed – we hebben gewonnen. Is vast de invloed van Junayd, ik heb hem ons goed leren aanmoedigen met “Hup Holland Hup!” Junayd is een leuk jongetje dat constant je aandacht vraagt, leuk maar ook vermoeiend. Zeker nu hij in de periode is dat hij niet wil luisteren naar mama. Maar à la, het was gezellig spelen terwijl hij in badje ging maar het maakte hem zeker niet minder rustig. Hij besluit op het eind dat ik toch wel een vriendje van hem ben.. een hele prestatie volgens Karen die mij al oogt als mogelijke oppasser, hahaha!

We grapten trouwens op het werk met Priya, een meid die werkt bij CEPRA (onderzoeksteam). Ze vindt voetbal wel leuk om te kijken omdat het maar 90 minuten duurt, waarop wij natuurlijk antwoorden dat ze vast en zeker keek voor de dijen van de spelers! Het duurde even voor het kwartje viel maar ze was erg geschokt! Een dag later kwam ze me nogmaals vertellen dat dat toch echt niet de reden was, hahaha!

Hindu bruiloft en festival

Op het werk word ik uitgenodigd mee te gaan naar de bruiloft van de zoon van één van CYSD’s ‘well-wishers’. Tja, maar ik ken de goede man niet! Oh, maar dat geeft niet! Dus in de middag gaan we tijdens de lunchpauze naar de bruiloft, gehouden bij een tempel niet al te ver weg. De bruid ziet er prachtig uit in een gouden sari en een soort sluier die ze hier dragen. De jongen is in het wit en draagt een vrij zware hoed. Het is geen hoed, maar er is geen andere beschrijving voor. Volgens mij staat er een heilige op, maar vanaf de afstand kon ik dat niet goed zien. Ze keken beiden vreselijk serieus, ik heb in dat uur geen enkel lachje kunnen ontdekken.

Op een gegeven moment geven doen beiden elkaar een bloemenkrans om, dat is om ten aanzien van alle aanwezigen dat ze elkaar accepteren als man en vrouw. Hetzelfde als onze trouwringen dus. De gehele ceremonie duurt 2-3 uur maar wij bleven maar een uurtje waarin we ook nog moesten eten. En het was heerlijk, zeer goed bereid en met een lekker toetje. Uiteraard worden hier opnamen van gemaakt en al gauw werd de cameraman naar mij toe gedirigeerd. Zit je daar op je rieten matje op de grond, met je bord van bananenbladeren en te eten met je vingers terwijl er groot licht op je schijnt en de mensen rondom je heen beginnen te giechelen! Mjammie! Jammer dat ik mijn camera niet bij me had.

Vandaag, 14 juni, is het Raja, het festival voor de ongetrouwde meisjes. Dit is een festival wat ieder jaar op dezelfde dag valt, want normaal niet is omdat men hier de stand van de maan gebruikt voor de kalender. Het is afgeleid van het feit dat Moeder Aarde éénmaal per jaar menstrueert en dit vieren de ongetrouwde meisjes drie dagen lang (van gisteren tot morgen). Het werd me allemaal fluisterend uitgelegd, dus ik heb maar niet gevraagd waarom getrouwde vrouwen dit niet kunnen vieren. De meisjes hoeven drie dagen niets te doen, krijgen nieuwe kleren en krijgen lekker cakejes. Vooral in de rurale gebieden is het een groot festival, maar ook in Bhuba zijn de winkels vandaag gesloten ontdekten we. Ik grapte gisteren dat de getrouwde mannen dan toch wel konden werken vandaag, maar nee hoor.. ik kreeg ze er niet van overtuigd, de grappigste argumenten heb ik moeten aanhoren!

Smelly mouse

En het is erger dan dit klinkt.. Caroline werd maandagmorgen uit haar kantoor gejaagd door de bezorgde mannen. Er lag een dode muis onder haar bureau en die lag er blijkbaar al een tijdje want het karkasje stonk lekker. Heerlijk, zoals hier gepoetst wordt! Ik ben iedere dag weer verbaasd wanneer ik hard aan het typen ben en er plotseling weer een mier(tje) over mijn hand of arm loopt.. Ze zitten overal helaas.

Poetsen lijkt soms wel een goede ‘coping strategy’ (een manier om om te gaan met de alle aanpassingen) voor mij. Iedere week doe ik niet alleen de badkamer, maar iets extra’s zoals een deur (je zou ze moeten zien!). Mijn poetsdoekje was blauw, werd wit door de chloor en is nu zwart. Vandaag vond ik dat het balkonnetje wel een beurt kon gebruiken.. ik ben zelf onder de indruk van het resultaat. Helaas kan ik er waarschijnlijk maar een week van genieten vanwege de regen.

Auto strike

De prijs van de benzine is met twee cent omhoog gegaan dus dinsdag was er geen auto-rickshaw te bekennen: demonstratie door het gehele land! Natuurlijk wisten wij van niks (we waren denk ik de enige), dus na een kwartiertje wachten terwijl we welgeteld 5 auto-riskshaws uitepuild met mensen voorbij zagen komen besloten we maar de stoet mensen te volgen. Pff, die 20 minuten naar het werk waren héél zweterig! Nu probeert men ons natuurlijk helemaal een poot uit te draaien. Terwijl we al 20 rupees betalen (in plaats van de 15) willen ze nu dat we 25 betalen..

Wandeling

Te lui zijn we geweest de afgelopen tijd en daarom hebben we besloten een paar keer per week een wandeling te maken van een goed uur met goed doorstappen. Hier in de buurt (20 minuutjes lopen) ligt Ekamra Kanan, een heel goed verzorgd park, en dus stappen we daar enthousiast rond. We zijn om 7.30u vertrokken gisteren maar de volgende keer vertrekken we om 7.00u want het wordt al gauw heet. En dan heb je voldoende tijd om hierna lekker te douchen en te ontbijten in alle rust, voor we gaan werken.

Onze prachtige afswasbak.

Cement in je afwasbak

Afwasbakken maken is hier een vak apart volgens mij: de onze is rechthoekig, loopt schuin omhoog (zodat er dus altijd water in blijft staan) en het afvoerputje heeft een kleine verhoging (nogmaals, zodat er dus altijd water in blijft staan). De afvoerpijp is te kort, zodat er ook altijd water achterblijft op de vloer (er is een verlaging gemaakt in de hoek, zodat niet heel de keuken blank staat). Logisch dus dat wij afwassen in een teiltje en het water maar direct in de afvier gooien (het gat in de muur). De eigenaar is gebeld en hij is komen kijken, na enige overtuiging is hij het met ons eens. En vandaag is er dus een jongen gekomen die cement in onze afwasbak heeft gesmeerd, half over het afvoerputje heen, om het gelijk te maken. Mijn ongeoefend oog, ik ben immers geen metselaar, zegt me dat dit ook niet helemaal gaat werken 😉

Nuttig en niet nuttig

Op kantoor is de verdeling fifty-fifty, de helft van de tijd denk ik dat ik iets bereik (een goed overleg, Sarada die mijn mening vraagt) en de andere helft ben je aan het lamballen.

Er is tevens een kleine revolutie gaande! Er is een nieuwe meid aan het werk gegaan en ze komt zomaar in spijkerbroek en met een bloesje zonder mouwen!! Ze eet zeer netjes met een lepel en achter haar rug om wordt er nu al gekletst. Ik hoop maar dat ze toch geaccepteerd wordt. Ze heeft gevraagd om te worden geplaatst in het onderzoeksteam (ze is socioloog), maar zoals het hier werkt gaat ze eerst zes maanden bij verschillende afdelingen werken. Dan wordt besloten wat zij het leukste vind en waar men denkt dat ze haar kunnen gebruiken. Effectieve manier van vacatures opvullen!

Praveen

Onze programma manager voor Governance is Praveen, en hij was net een paar dagen in Bhuba. Iedere 6 maanden krijg je namelijk een ‘review’, kijken wat je gedaan hebt, hoe je het doet, wat je indruk is van de organisatie, hoe men tegenover jou staat en of je activiteiten aangepast moeten worden. Ditmaal was het Neil en Maricor’s beurt (ze zijn hier nu precies 6 maanden), ben benieuwd wat de uitkomst aangezien ze beiden bij dezelfde organisatie zitten en beiden niet veel te doen hebben. Het betekende natuurlijk ook dat hij even kwam kletsen met Caroline en mij, dus we hebben een heerlijk dineetje gehad in de Mayfair (voor het eerst sinds ik Nederland verlaten heb, heb ik kip tandoori gegeten!!) waarna hij onze flat kwam bezichtigen oftwel rondvoelen want hij is blind. Dat is ook even wennen trouwens, iemand begeleiden voor de eerste keer. Ongelooflijk, zo onafhankelijk als hij is.