Terug in de georganiseerde chaos!

Country: India Country: The Netherlands by Lisette

15-03-2008

Drie weekjes Nederland zijn omgevlogen, vooral de eerste twee weken met alle ‘dates’ met vrienden en de laatste week vol met mini-projectjes als het digitaliseren van oude foto’s en het kopiëren van DVD’s.

En het geregel voor het visum. Een dagje Den Haag was uiteindelijk voldoende, driewerf hoera voor de Indiase Ambassade! Een geboortedatum en een knuffel kan blijkbaar meer doen dan de uitstekende connecties van VSO UK in London. Ik vrees dat het inderdaad iets meer ging om geluk en het kunnen houden van een enthousiast gesprek over India (zonder kritiek) dan iets anders. Maar alles was waar, geen leugentje om bestwil gehouden zelfs.

En ik ben er wat blij mee, hier op het vliegveld van Delhi, wachtend op de vlucht naar Goa waar ik een strandvakantie ga houden, met dat 6 maanden lange visum! Hierna hard werken voor CYSD, want 6 maanden is maar een korte tijd. Maar ik heb d’r toch zo’n zin in!!

En dus terug in de chaos die meer georganiseerd is dan je zou verwachten – petje af! Ik heb er tegenwoordig lol aan om die organisatie te vinden. Want ze is er echt vaker en méér dan je denkt. Heerlijk. Het maakt zo’n wachtproces ook leuker. Gelukkig maar want vooral op weg naar Nederland was het bijna gekkenwerk. Drie uur lang van de ene rij naar de andere schuifelen. Met wel gratis water overal. En die buitenlandse toeristen maar sussen en uitleggen dat het allemaal goed komt.

Op de terugweg naar Delhi gisteren schreef ik nog op “wat zal er nu gebeuren als ik aan kom? Zal ik het toch echt weer leuk vinden? Zullen de mensen blij zijn dat ik terug ben? Heb ik dat gekkenhuis echt gemist? Zeker weten? Je denkt altijd van alles zeker te weten, maar na twee jaar weet ik donders goed dat dat heus niet altijd het geval is.

Nu, 14 uur na aankomst in Delhi weet ik weer dat de smog in mijn (niet door te kammen) fijne haren is gewaaid. Weet ik weer dat alles net effe anders gaat dan je dacht. Hoor ik blijdschap aan de andere kant van de telefoon als ik Susan en Joyce spreek om te zeggen dat ik bijna op het vliegtuig zit naar Goa. Ik lees een blij mailtje van mijn collega’s die “hip hip hurrey” schrijven.

Overal op straat hoor je weer klaterende goudstraaltjes (oftewel pissende mannen op iedere hoekstraat). Verhip, ik mis ook al mijn salwar kameez en zie dat Steph vooruit kijkt om bij te kletsen en nog eens een ouderwetse filmavond te houden. Ik voel de zon in mijn gezicht schijnen en zit onvermoeibaar te onderhandelen met een auto-rickshaw driver. Ik ben thuis!! Ja, Nederlandse ben ik in hart en nieren, maar India heeft (ook) mijn hart gestolen!

Grappig trouwens, in juni vorig jaar heb ik het volgende over mijn verlangen naar Nederland geschreven:

“Serieus, even normaliteit om je heen hebben zorgt ervoor dat ook ik normaal blijf. Ahhhh… ik heb zo’n lang verlanglijstje, zoals lekker eens een keertje shoppen zonder aangegaapt te worden; stamppot eten; vlees eten!; drop snoepen; bijkletsen; zitten in een auto met deuren en een goede vering terwijl mensen zich aan de verkeersregels houden en er niet continu getoeterd wordt terwijl er giga-gaten in de wegen zitten; liggen op een pluche bank een Nederlands boek lezen.”

En wat heb ik nu gedaan in deze visum-gerelateerde vakantie in winterig Nederland? Precies wat hierboven staat!! Hahahaha. Winkelen was vooral leuk vanwege de keuzes en het moderne en het gezelschap. Bijkletsen met iedereen onder meerdere lunches en dineetjes. Wel viel het vlees me toch een beetje zwaar dit keer en naast de drop ben ik vooral aan de chocolade paaseitjes gegaan!

Autoritjes waren er ook voldoende al vergat ik vaker dat er zoiets als een autogordel bestaat, dat die het doet en dat het zelfs verplicht is deze te gebruiken! Nederlandse boeken heb ik nu gelukkig ook in Bhuba, maar tóch heb ik weer een mooi boek gevonden (Bedwelmd van Lulu Wang – een absolute aanrader).

Natuurlijk heb ik weer veel lol gehad aan het fotograferen van het jong spul van de familie. En veel contact gehouden met het thuisfront via internet. Hè? Jaja, ook in India heb ik nu een soort van thuisfront, wat een giller!

Tot zover mijn thuisgevoel in beide landen.