The World Around Us

Sinterklaasje, etentjes, slang, werk, Lake Chilika en Konark

Country: India by Lisette

05-12-2006

Wow, het is alweer Sinterklaas; ik ben benieuwd of de Sint mij niet vergeten is. Maarre… hoe kan hij mij nou vinden, zo helemaal verweggistands in India? En tóch heeft hij mij een kadootje gegeven, want …

nadat ik vorige week een huisbezoek kreeg van de politie, blijkt vandaag dat ik de ‘challan’ moet betalen voor mijn visumverlenging! Hoera, hoera!! Omdat de verlenging (in de vorm van een soort lokaleverblijfsvergunning) voor 2 jaar is, hangt er een leuk prijskaartje aan, een VSO-maandsalaris! Maar ach, dat is het zeker wel waard en dan ben ik er tenminste eindelijk vanaf. Hoop ik… want als je betaald, betekent dat nog niet dat je de vergunning meteen in je handen gedrukt krijgt.

Etentjes

Ik ben de laatste tijd wel errug vaak in een restaurant te vinden.. “Please, come back again, Madam!” of “Thank you for your visit, Madam!”  Vorige week een keertje met Caroline, Neil, Maricor én Ken (normaal in West Bengal) gaan eten, in een Chinees restaurant waar bleek dat ze vooral Indiase gerechten hadden. Maar lekkere loempia’s dat ze daar hebben zeg. Het was gezellig om Ken weer eens te zien.

Verder bij Emma en Matthew, een getrouwd stel uit UK met twee onwijs schattige kindjes die we een paar weken terug plots tegen het lijf liepen in de stad. Zo spannend kan Bhuba zijn! Matthew werkt bij Concern Worldwide, dat tevens één van CYSD’s donoren is. Hij is 1,5 jaar geleden geplaatst in Bhuba.

Het was een gezellig en geslaagd etentje, maar wat een andere wereld tjonge jonge. Komen wij volunteers aan die vooral proberen in een ‘share-auto’ (zoveel mogelijk mensen proppen in een rickshaw voor een paar rupees) door de stad te crossen, hebben zij een dikke auto met een chauffeur!

Verder nog een keertje met Kevan uit eten geweest – voormalig VSO India Country Director. Sinds juli heeft Rakhi de boel overgenomen en is hij aan een andere baan begonnen waarvoor hij veel moet reizen. Hij probeert NGO’s in verschillende staten te bereiken en te zorgen dat al deze NGO’s ‘disability’ adresseren, dus dat in hun programma’s ook gehandicapte mensen aan bod komen. Dat is ook hard nodig want zodra je gehandicapt bent, val je buiten het normale systeem van India.

snakeWSapa (uitspreken als: sòpò)

“Wat is dat nou weer?”, zul je je misschien afvragen. Nou, dat vroeg ik me ook af toen ik afgelopen weekend werd gewaarschuwd om niet te ver de tuin in te gaan. Ach ja, plots wist ik het weer.. een slang. “O’ja! Eh.. waar zit die dan eigenlijk?” “Nou, precies dáár onder het raam”, legt Rao Babu geduldig uit in Oriya. (Rao is de tuinman van onze huisbaas en tevens de man van onze poetster Laxmi. Babu betekent broer en is een toevoeging die vaker wordt gebruikt als je oudere mannen adresseert die je wat beter kent.)

De eerste gedachte die door mij heen flitste was dat dat raam potdicht bleef. Hij wil me vrolijk de slang aanwijzen, maar jammer genoeg zien we het beestje niet. Een dag later krijg ik van de prof een gouden tip: als je een slang ziet, zet er dan in de buurt een schaaltje neer met petroleum. Slangen kunnen niet tegen deze geur en zijn binnen 5 minuten verdwenen!

De truc heb ik niet hoeven uitproberen, de slang is al weg gegleden.. iets verder de tuin in. Ik vraag nog enthousiast of de slang niet gevangen wordt genomen en op een weiland wordt vrijgelaten, maar glimlachend wordt dit afgewezen, dat is toch helemaal niet nodig?

Werk

Goh, het gaat steeds beter, er komen steeds minder problemen en dus steeds minder klachten, waardoor we ons meer kunnen concentreren op het eigenlijke werk. Bijna dan, want we zijn de afdeling uit aan het mesten en dat kost tijd. Aangezien we zo flexibel zijn dat we maar halfslachtig werk doen, ben ik nu de enige die na enkele weken de kriebels krijgt en het eens opgeruimd wil hebben.

Zo zijn we ook heel flexibel en is er plots een cursus die we binnen 2 dagen in elkaar moeten flansen voor een stuk of 15 collega’s. “Hè?”, denk je dan.. “onmogelijk!” Maar nee hoor, niets is onmogelijk in India en alles komt altijd weer op zijn pootjes terecht. Het blijkt dat wij de cursus gelukkig niet hoeven te geven.

De zaak zit zo in elkaar: een Nederlandse professor (een antropoloog van huis uit) werkt enkele maanden bij een partnerorganisatie van CYSD in Bhopal (in de staat Madhya Pradesh; Centraal India) en gaf hier vorige week een cursus in onderzoeksmethodologie en het gebruik van software hiervoor (SPSS). Enkele collega’s van CYSD reizen naar Bhopal om de cursus te volgen en overtuigen hem dat het erg nuttig is voor CYSD en of hij niet naar Orissa wil komen? “Tuurlijk”, reageert hij spontaan, “Daar ben ik nog niet eerder geweest en ik heb er goede verhalen over gehoord”.

Heel CYSD gonst van blijheid over de komst van de professor en tig keer is mij vertelt dat mijn landgenoot eraan komt. Of ik hem ken? Helaas moet ik mijn collega’s teleurstellen dat ik deze aardige meneer tussen de andere 16 miljoen landgenoten nog niet eerder heb mogen ontmoeten.

06-12-03-Lake-Chilika10+17W

Met groot genoegen werpen twee collega’s zich op een leuk reisschema voor het weekend om hem enkele plaatsen te laten zien en ik word ook uitgenodigd vanwege mijn Nederlanderschap. Ik ga met onwijs veel plezier een dagje mee en geniet opnieuw van Lake Chilika, ditmaal van een andere kant bekeken met een paar ronddobberende dolfijntjes en een prachtige zonsondergang.

De hele dag wordt gekleurd door interessante verhalen van de professor over zijn onderzoeken en reizen in India, Sri Lanka en Indonesië. Hij aan de andere kant vindt het wel weer grappig dat ik in Canada tussen de Indianen (natives) heb gezeten en in Australië erg geïnteresseerd ben geraakt in de Aboriginal cultuur en historie en vraagt zich af “of ik niet eens aan antropologie heb gedacht?”.

06-12-03-Lake-Chilika14+20W

Konark Dance Festival

Een tijdje geleden schreef ik over mijn bezoekje aan de Sun Temple in Konark. Ieder jaar is deze zelfde tempel de prachtige achtergrond van een dansfestival. Wij Bhuba-vols gaan hier enthousiast heen met in ons kielzog Emma.

We zien een aantal nieuwe Odissi dansen en tevens  Assam dansen. Wat een verschil! De klassieke dansen uit de noordelijke provincie Assam zijn wat trager, de muziek heeft duidelijk Chinese invloeden en de dansen zijn wat gemoedelijker, romantischer terwijl de Odissi dans juist erg expressief is in houding en gezichtsuitdrukkingen. Ook de kleding is erg anders.

Maar nog veel blijer ben ik met een ‘tea-stand’ die ik ontdekte, waar meerdere soorten thee van allerlei theeplantages gepromoot. Heel wat ingeslagen en ben nu aan het genieten van enige variatie in smaak.