Lange column: afscheid, electrische schok en Kali

Country: India by Lisette

01-11-2006

Mijn leven

Caroline, Neil en ik hebben Don, de Filipino volunteer, uitgezwaaid terwijl de trein langzaam weg reed uit het station. Vreemd gevoel dat je iemand plots hebt leren kennen en dat deze zelfde iemand plots ook weer uit je leven is. We trakteren onszelf op ‘shopping treatment’, vrouwen en kooplust – het is echt een belangrijke relatie in ons leven! J

Een andere manier om alles even te vergeten is om onze favo serie op te zetten, want jawel… we hebben nu het derde seizoen van Six Feet Under. De eerste afleveringen vallen helaas een beetje tegen, maar we houden de moed erin.

Een gezellig moment is wanneer we met verscheidene collega’s een hapje gaan eten (letterlijk een hapje hier, want iedereen eet thuis de maaltijd) omdat Samant (HR Manager) in Bangalore een baan heeft aangenomen. We dronken zelfs een biertje en als bij klokslag verdwenen de dames! Behalve ik en Caroline natuurlijk..

Deze week heb ik mijzelf getrakteer op een nieuwe (onopvallende) bril voor 25 euro – kijk, dat is nou nog eens een leuk prijsje! Serieus, ik heb voor deze prijs een ogentest laten doen, een nieuw montuur en de bijbehorende glazen. Mijn ogen zijn niet voor- of achteruit gegaan, maar de cilinder is aangepast en dat is wel zo prettig.

Minder leuk is dat ik een enorme electrische schok op het werk kreeg! Dit via een UPS (een batterij voor de PC indien de electriciteit uitvalt) en ik val met een gilletje neer op de grond waar ik 5 minuten zit te trillen. Ik voelde de schok door mij heen gaan via mijn rechterhand en via mijn linkerbeen verliet het mijn lichaam. Na 5 minuten begint de koppijn – balen! Volgens mij lichtte ik wel op voor een seconde, zo heftig was het!

Het was deze week ook hoog tijd voor een nieuwe bezoekje aan de politie, voor de adreswijziging (ja, ja we zijn verhuisd!) en voor de gevraagde brief over de overeenkomst tussen CYSD en VSO. De adreswijziging van Caroline wordt meteen geaccepteerd, maar de mijne niet. Ik verlies mijn geduld, scheur de brief voor zijn ogen in kleine snippers en zeg dat ik wel zijn spelletje mee speel. Wanneer ik wegloop mompel ik voor me uit “bastard!”, zou iemand me gehoord hebben? Dat gaat niet helpen…. De volgende dag loop ik met hernieuwde moed en met een nieuwe brief het politiebureau binnen en warempel, ik vind een snurkende Mr. Das. Nadat hij wakker is geworden door een tik van een collega, accepteert hij ditmaal de brief met een koninklijke hoofdknik. En nog meer.. hij accepteert zelfs de overeenkomst.. na 4 pogingen.

Werk

Twee relevante dingen: Sikta werkt weer (part-time voor de maand oktober op mijn advies) en Jeetendra is begonnen, onze nieuwe System Manager.

Sikta: het is verbazingwekkend hoe iemand een halve dag kan werken zonder iets te doen. Ik krijg er zelf behoorlijk de kriebels van. Mijn positieve energie die iedereen rondom mij heen voelt schijnt geen effect op haar te hebben. 😉 Vanaf 1 november zou ze fulltime komen werken en ik heb gisteren de hardware-problemen aan haar overgedragen. Tijd dat ze weer taken op zich neemt. Gelukkig zijn de meeste problemen opgelost en zijn er maar enkele uitstaande kleine problemen. Wat denk je? Is ze spontaan ziek op 1 November.

Jeetendra: ik heb een positief gevoel bij hem, vooral als manager en ik heb helemaal een joeperdepoep-gevoel omdat ik weer een techneut rondom me heen heb. Hij ziet de lastige maar uitdagende taak om een Unit vanaf nul op te bouwen. Hij is ook een beetje ‘on Indian time’ en kan rustig veel te veel plannen in 1 dag om vervolgens bij de helft van de afspraken te laat te verschijnen en de andere helft te vergeten of rustig en kalm te melden dat dat ook wel de volgende dag kan.

Ik: nu Sikta en Jeetendra er zijn, word ik regelmatig genegeerd (men kan zelfs midden in een gesprek als bij toverslag van gesprekspartner en taal veranderen alsof ik een verdwijningstruc gedaan heb). Het is aan de ene kant begrijpelijk omdat men zich toch beter kan uitdrukken in Oriya, maar ik voel me na al dat harde werk wel gepasseerd en bovendien blijf ik het ontzettend onbeleefd vinden! Daarnaast ben ik vooral positief omdat ik echt denk dat we nu kunnen groeien als Unit in professionaliteit en ook als persoon veel kunnen leren.

Hindoeisme

De ene puja is nog niet voorbij, of de volgende begint al. Dit mag met recht het festivalseizoen genoemd worden! Het is nu de beurt aan Kali. Kali is de slechte incarnatie van Devi (Shiva’s vrouw). Deze demon wordt meestal uitgebeeld als een vrouw met een donkere huid, een wild kapsel, bedekt met bloed terwijl ze een ketting draagt met doodskoppen. Weer eens wat anders. Er wordt gefluisterd dat er zwarte magie wordt gebruikt in de tempel, dus natuurlijk ga ik daar eens rondneuzen, maar ik vind de tempel niet erg bijzonder en het beeld niet mooi.