Hoe neem je afscheid van iedereen?

Country: The Netherlands by Lisette

16-03-2006

Dit boek gaat mee! Bedankt allemaal, xoxo.

Ik had geen idee.. En nu eigenlijk nog niet, terwijl het vandaag al de laatste dag is dat ik in Nederland ben en de meeste mensen uit mijn vertrouwde omgeving niet meer zie. Raar is dat toch. Wat zeg je tegen elkaar in die laatste ogenblikken? Geef je de ander een hand, een blik, een kus en een knuffel?

Maar het allerbeste wat men voor mij heeft gedaan  is het organiseren van een heel persoonlijk afscheidsfeest!

Mijn familie heeft een fantastisch feest voor me op touw gezet waarvan ik tot op de laatste minuut alleen wist dat het op zaterdagavond van 11 maart 2006 zou plaatsvinden. Zo goed en zo kwaad als het kon heb ik geprobeerd me niet al te nieuwsgierig op te stellen – al moest ik natuurlijk af en toe even vissen naar wat hinten. Het blijkt dat ik een slechte visser ben, niemand heeft ooit ook maar íets los gelaten! Ik denk dat ik mijn technieken eens wat ga verfijnen..

Op vrijdagavond kreeg ik enkele verzoekjes van ‘De Feestcommissie’: een tiental swingende CD’s klaarleggen en mij om 11.00u de volgende morgen begeven naar mijn peettante waar ik de gehele dag in de watten zou worden gelegd. Met dit laatste verzoek wist ik toch wel bijna zeker dat het bij mijn ouders zou worden gehouden, maar stug werd door iedereen volgehouden dit soort informatie echt niet te weten! En ik moet het mijn tante nageven, ze heeft me ook daadwerkelijk de hele dag vertroeteld door mij o.a. mee te nemen voor een heerlijke lunch in de stad.

Pas laat maken wij ons klaar en lopen gezellig naar mijn ouders om daar de auto te nemen. Eh… de auto te nemen? Ja hoor, weer gefopt! Het is tóch bij mijn ouders en bijna alle genodigden zijn er al.

Yummy!

Bij binnenkomst zie ik een prachtig versierde kamer, die compleet is omgetoverd zodat iedereen gezellig met elkaar kan kletsen, een mooi buffet, overal kaarsen en prachtige Indiase foto’s met zelfs een Hindi-liedje op de achtergrond om de juiste sfeer te creëren. En dat is jullie zeker gelukt: de sfeer was geweldig! Ik heb met iedereen kunnen praten, maar lang niet genoeg, de tijd gaat véél te snel op dit soort momenten. Er is ook heerlijk Indiaas eten klaargemaakt, niet gewoon ingeslagen maar overal de recepten van opgezocht en zelf allemaal klaargemaakt. Het smaakte dan ook heerlijk! En dit zijn de dingen die het nou juist zo persoonlijk maken, zo geweldig voor mij.

Naast dit alles kwamen jullie met nog iets: een prachtig ingebonden boekwerk met een bijdrage van alle genodigden. Wauw, het is ontroerend en allang ingepakt want het gaat zeker mee en zal als een oud en versleten boek mee terug komen! Daarnaast zal het natuurlijk altijd een ereplaatsje krijgen in mijn boekenkast.

Feestcommissie: bedankt voor het opzetten van dit fantastische feest! Het was echt geweldig!!

En ook bedankt aan iedereen die is gekomen om zo met mij (en van mij) afscheid te nemen. Het was nog steeds raar om “dag” te zeggen op dat allerlaatste moment. Net zo goed als dat ik merkte dat afscheid nemen niet echt nodig is. Vrienden blijven we en met de moderne communicatiemiddelen zijn we ook allemaal bereikbaar. Dus tot schrijvens, mails, bellens, chattens, webcams, skypens etc!

Het is jammer dat twee goede vriendinnen van mij niet aanwezig konden zijn, maar gelukkig heb ik van jullie nu ook afscheid kunnen nemen (waarbij van eentje de hormoonhuishouding op hol is geslagen als zwangere vrouw, terwijl bij de ander de bus maar niet komt opdagen..).

Ik hoop dat iedereen ook mijn afscheidscadeautje aan jullie leuk vindt. En hopelijk heb ik dit ook wel een beetje ‘geheim’ kunnen houden! 🙂

Hieronder enkele foto’s die genomen zijn.