Gekkenwerk is ut!

Country: India by Lisette

26-08-2008

Vorige week was wel een beetje gekkenwerk. Ik zal je er eens kort doorheen lopen voor het juiste gevoel.

Dinsdag de laatste dingetjes voor die dag geregeld, in bus gesprongen met mijn camera en het donatiegeld. Ik word feestelijk onthaald op de school, ze zijn zo dankbaar. Sommige kinderen herkennen me en roepen meteen “photo, photo!”

Het keyboard (al blijven ze stug synthesizer zeggen) staat klaar en de leraar speelt een stukje terwijl men prachtig zingt en enkele kinderen enthousiast mee hameren op een piccolo, tabla en viool!

Het keyboard wordt bijna als een god behandeld, ze zijn er zó voorzichtig mee! Enkele kinderen mogen er op spelen, maar het blijft selectief. Want velen hameren er anders op, zonder te begrijpen dat het zo kapot gaat.

De bedankbrieven voor de “geld”-donors krijg ik mee, en geef ik in januari (stel je voor dat ik het opstuur en het niet aankomt!).

Na een heerlijke lunch bij Kumkum en KK moet ik verplicht uitrusten op het bed met een praatje. Waar je ook bent, tussen twee en vier uur zal men altijd rustig aan doen hier, hahaha.

Dan gauw naar huis terug want Ineke, een Nederlandse volunteer, komt vandaag aan. De trein is steeds langer vertraagd, arme meid.

We gaan dus niet meer uit eten als bedacht, maar ik maak wat eten klaar thuis en net als de eerste gasten arriveren vertrek ik naar het station om haar op te halen. Leuk om haar weer te zien na maart en na heel wat heen en weer gemaild te hebben! Wel beetje raar om Nederlands te spreken in Bhuba, haha.

Na een half uurtje komen er ook collega’s van haar en ze hebben al een flatje voor haar gevonden waar we meteen heen gaan. Heel aardig van ze. Het is niet perfect, maar de eerste maand zal ze er wel kunnen blijven. Dat ligt ook aan haar mentaliteit, ze is heel positief en vastbesloten er iets leuks van te maken.

Woensdag is een staking, maar het kantoor is open. Omdat Ineke de eerste nacht bij mij bleef slapen gaan we op weg naar haar plekje waar ze opgehaald wordt. Ahum, dat dachten we… Haar collega is eerst naar mijn huis gegaan, vervolgens naar CYSD en toen pas naar haar flatje.

Ik probeer een rickshaw te nemen naar werk, maar helaas.. niemand die me mee wil nemen voor een fatsoenlijke prijs. En dan breekt mijn schoen ook nog eens! Wat een giller. Dus Pragnya maar gebeld die me moet komen ophalen halverwege.

’s Middags alweer shoppen met Ineke voor de eerste basis behoeften, maar wat een gedoe zeg met die rickshaws vandaag. Maar uiteindelijk loopt alles prima. Het is eigenlijk wel een beetje grappig, maar wel verwarrend als je net aan komt.

Thuis wordt ik alweer opgehaald door Chairman voor een etentje. Ik dus kadootje meegenomen voor zijn vrouw, blijken we met zijn tweetjes uit eten te gaan! Oeps. Nee, ik ga zondagavond pas naar zijn huis, ahaaaaaaaa. Het was wel gezellig, ik had een leuke tijd.

Donderdag was het wat rustiger, op werk een ‘note’ afgemaakt over monitoring in CYSD. Wat er mee gedaan wordt weet ik niet, maar ik heb mijn best gedaan. ’s Middags met Geri naar Kasturi, haar baas die OLS leidt. OLS is ee instituut voor gehandicapte kinderen, ook hier doneert mijn familie aan! Lief toch.

We hebben het idee opgevat van een veilige speelplaats voor kinderen, want niks is veilig nu en er zijn nergens speeltoestellen. Kasturi knikt vriendelijk en nodigt ons uit voor een etentje. Ik wil een budget zien dus dat gaan we volgende week bespreken. Ben benieuwd.

In de avond alweer een lekker en gezellig etentje, dit keer bij de professor (onze huisbaas die boven ons woont) met Steph. Moe rollen we even later met volle buikjes onze bedden.

Vrijdag maak ik nog wat meer werk af en bereid ik wat voor om te geven aan VSO. Het plan is om ’s avonds te dansen in Mayfair met een biertje, maar ik sla het af.. moe en koppijn. Ik heb een chat opgezet met Marlowe en plots staat Nadia voor de deur. Kom erin.. nog wat telefoontjes erbij en mijn koppijn slaat om in explosieve pijnkloppingen, jammer – vroege avond voor mij dus.

Zaterdag is Janmastani festival, zodoende hebben we vrij van CYSD en ik ga naar Pragnya voor de laatste keer om lekker bij te kletsen en te spelen met de baby van haar broer, wat een schatje!

Heerlijk lunch gehad met voor de eerste keer pothol dat ik lust! Pothol is een groente dat lijkt op een mini-komkommer en erg bitter is met enorme harde zaden. Ik heb het vaker geprobeerd omdat het hier een delicatesse is.

Tenslotte gaan Nadia, ik en Stephanie naar Puri – mijn laatste keer! Lekker relaxed, gezwommen, massage gehad, lekker gelunched, wat gekocht bij mijn favouriete winkeltje, en weer op weg naar huis de volgende ochtend.

’s Avonds naar Chairman en zijn familie, erg gezellig. Hij schrok ook al van mijn paspoort verhaal !