“Fresh Meat in Bhuba!”

Country: India by Lisette

18-08-2007

Er zijn drie nieuwe volunteers in Orissa, waarvan 2 in Bhuba! Welcome Stephanie, Geri en Susan!

Susan is een Canadese journaliste die in een klein dorp, 6 uur buiten Bhuba, Documenation Advisor gaat zijn voor 1 jaar. Aangezien ze zich totaal niet kan voorstellen hoe dat gaat zijn is ze spaans benauwd dat ze terecht komt in een rieten huisje. Het is een aardige meid maar ik weet nu al dat ze niet mijn typje is, ze is zo gestresst..

Dan is er natuurlijk nog Stephanie, die mijn nieuwe huisgenootje en collegaatje is bij CYSD. Ze is erg aardig, werklustig, veganistisch maar moet in India zich tevreden stellen met vegetarisch zijn, fietsgek, opmerkzaam, errug actief en poetserig. Ik lijk de slons van het jaar! 😉

Tenslotte werkt Geraldine (Geri) bij OLS als Occupational Therapist (geen idee wat dat in Nederlands is). Ze heeft een moeilijke week achter de rug, niet iedereen praat Engels, ze denken dat ze fysiotherapeute is, er zijn alle soorten invaliditeiten (de school neemt alle kinderen aan behalve blinden) en ze heeft ook nog geen eigen flatje.  Ze zegt nu al “I hate it”, nu lijkt me dat een vlotte beslissing maar ik kan me wel voorstellen dat ze effe totaal de kluts kwijt is.  Gelukkig ligt OLS op 10 minuten afstand van ons huis dus ‘s avonds is ze bij ons.

Verder is Neil deze week al vertrokken.. 🙁 Niet te geloven dat al de mensen die mij hier welkom hebben geheten nu weg zijn! Ik zal Neil ook wel missen hoor, kon toch erg goed met hem overweg. Nou was hij wel erg sarcastisch aangelegd maar met de combinatie dat hij goed bij de pinken was, leidde dat wel eens tot erg lachwekkende momenten. Advies gaf hij wel eens maar op zo’n voorzichtige manier dat je er nooit bezwaar tegen had. Hij gaat nu 6 maanden reizen en natuurlijk ben ik stinkend jaloers….  Gelukkig woont zijn vriendin om de hoek (net over de grens in België), dus ik hoop ze eens in Weert te zien.

Verder niet zo veel spannende dingen op het werk, veel bijgekletst vooral.  En weer een beetje gepusht, werkelijk als je er niet bent dan gebeurt er dus nul-komma-nul hè? Nou zijn er wel problemen geweest in mijn afwezigheid (die waarschuwing had ik allang gegeven maar dat werd genegeerd en ik ben heel trots op mezelf dat ik nu niet “dat heb ik je toch gezegd?” heb gezegd), maar verder.. tjonge jonge – hoe dat gaat als ik weg ga??

Management heeft er gisteren bezorgdheid over geuit. Begrijpelijk, maar op zo’n manier dat ik en mijn collega’s acuut gedemotiveerd waren. Er werd ons echt vuur aan het schenen gelegd: doe je het wel goed? Kun je dit wel aan? Heb je vertrouwen in jezelf? Geen foute vragen, maar het leek wel een kruisverhoor! Dus nu moet ik met spoed een rapport opleveren waarvan hij de data al jaar en dag heeft, maar in een nieuwe vorm. Zucht. Komen we ooit uit dat vicieuze cirkeltje? Wie weet is NU het moment! Dus ik doe maar weer mijn best…

Jammer is het bij CYSD dat we momenteel veel goeie mensen verliezen, het lijkt wel of we in zo’n vijf-jaar-cirkel terecht zijn gekomen. Dat is echt jammer want goede mensen vertrekken nu omdat ze niet de juiste mogelijkheden bij de CYSD hebben gekregen. Maar gelukkig betekent het ook weer dat er jonge en gemotiveerde mensen binnen komen.

Het verbaast me verder dat ik blijkbaar ineens in het web der prietpraat zit want ik hoor me wat voorbij komen! Nu weet ik plots dat een meid van mijn leeftijd gescheiden is, tjeetje dat werpt wat stof op voor de roddelaars hier. Vreselijk, iedereen weet het en iedereen praat erover maar niet met haar. Ik kan me nu sommige heftige reacties van haar en vragen aan mij wel beter begrijpen.