Een coupe en een dansles

Country: India by Lisette

21-04-2007

Een opsomming van mijn drukke week. Ja echt, een drúkke week!

Als eerste, zijn we eindelijk tot een oplossing gekomen voor het gebrek aan een goede anti-virus op het werk. Nou ja, er wás een goede anti-virus maar die leverde ons veel problemen op en helaas was de remote support vrijwel nihil. Ik heb hiervoor veel tijd samen gezeten met Sikta, wat het nodige van mijn geduld vroeg.

Ten tweede, is het nieuwe contract (met een nieuwe partner) ingegaan voor hardwaresupport. Dit betekent dat we vanaf deze week continu een IT’er hebben rondlopen voor alle problemen. Voor ons geeft dit rust om ons meer te concentreren op het ontwikkelen van software.

Als derde, zijn Blanca en Enrique verhuisd naar hun eigen plekkie. Wow, ook een echt paleisje! Ze wonen in dezelfde situatie als wij, op de BG van een huis, met de eigenaar die boven woont. Ze kregen een TV, een airco (!), hadden na 2 dagen al internetverbinding en de allereerste nacht honderden enorme kakkerlakken!

Vierde punt is dat Caroline en ik al bijna door de vijfde serie van Six Feet Under zijn; help! Met Blanca ben ik begonnen aan de serie North & South; wie herinnert zich nog de mierzoete muziek van deze fantastische serie? En ik heb net de 5 seizoenen aangekocht van Cold Feet?! (Ja, ik heb me op e-bay gewaagd..)

Wat zal ik als vijfde noemen? Oh, de gezellige avond met alle volunteers, Rimmy (Programme Manager HIV/Aids) en Suresh (assistent Rimmy) in een Coffee Shop (om koffie te kopen) slash Chinese restaurant. Lekkere momo’s gehad.

Als zesde punt kan ik het nieuws van Neil melden. Er heeft zich namelijk een ‘coupe’ voorgedaan in “zijn” NGO.. de stuurgroep heeft 4 mensen uit hun functie gezet wegens corruptie. Nu gaan deze 4 mensen een rechtszaak aanpassen. Dit betekent dat er de komende maanden nóg minder gewerkt zal worden dan normaal en dat zeer waarschijnlijk de medewerkers de dupe zijn.

Dit omdat Accounts goed doorgelicht zal worden en zij de komende maanden naar hun salaris kunnen fluiten. En dat is nooit positief, zeker niet in een land als India. Wij vinden de ontwikkeling natuurlijk erg positief want de stuurgroep heeft een controlerende rol en als ze deze daadwerkelijk gaan uitoefenen, komt dit alleen maar ten goede aan de ontwikkeling van de sector.

Numero 7. Mijn gsm doet ut niet meer. Ik kan niet sms-en, bellen, en gebeld worden. Best lastig dus. Wat blijkt, de problemen die Airtel heeft met het netwerk groeien alleen maar. Daarbij heb ik de laatste weken continu een of andere debiel aan de telefoon. Ik verdenk hem ervan zomaar een nummer te hebben gedraaid voor de lol, met voor hem het geluk dat een meid én een buitenlandse de telefoon opnam. Dus geeft hij nu niet op. In combinatie met de slechte lijn, ga ik binnenkort van simcard verwisselen. Het nieuwe nummer zal ik jullie wel doormailen.

Acht staat voor mij neefje Tim die deze week al 1 jaar is geworden! Ik zing blij “Hieperdepiep Hoera!” door de telefoon.

Mijn negende puntje staat voor de bharat, de bruiloft waar ik gedeeltelijk bij was. Zie de volgende column.

O’ja en niet te vergeten dat we tussendoor ook nog eens met de collega’s naar de inwijding zijn gegaan van Reeta’s huis. Zij en haar man hebben een nieuw huis gekocht, pas gebouwd in een gloedjenieuwe wijk.

Daarom is een puja vereist en wordt er veel lekkers hierna geserveerd en dat laatste is natuurlijk waar alle collega’s voor gaan! Het is zeker heel wat beter dan wat we in de kantine kunnen krijgen! Met een lekker ijsje toe!! Ze gaan hier overigens pas over drie jaar wonen, want nu gaan hun zoontje naar een andere school. Jammer, want na drie jaar zal de buurt er niet meer zo mooi uitzien als nu. En nu is er nog het bonuspunt dat het huis op de rand van de stad ligt wat betekent dat ze uitkijken op de rijstvelden in het oosten.

Leuk detail: Reeta en haar man zijn weer een goed voorbeeld van het broeinest dat CYSD is voor ‘love-marriages’. In de afgelopen 10 jaar zijn er zeker 10 stelletjes ontstaan in deze organisatie! Puntje 10 dus.

En de elfde, allerlaatste, opsomming is dat ik –eindelijk- begonnen ben aan de danslessen voor Odissi dans! Helaas zien de meeste mensen mij als een onuitputtelijke bron van inkomsten waardoor mij exorbitante prijzen worden toegerekend. Via Lena (de kapster en voormalige bovenbuurvrouw) heb ik nu Puspita Madam gevonden en ze gaat akkoord om mij, Priya en Subha Odissi te leren.. 2 uurtjes en dat 2x per week (oef!) voor de schappelijke prijs van 400 rupees p.p.

De eerste les bestond vooral uit simpele oefeningen om ons soepeler te maken en wat conditie op te bouwen. Hahahaha, het staat zo slecht nog niet met mijn conditie in vergelijking met mijn collegaatjes die al puffen na 2x een sprongetje te hebben gemaakt. En verder is er natuuuuuurlijk heel veel geklets!

Op de terugweg naar huis wordt mijn rechtervoet ook nog eens overreden door een auto-richshaw terwijl ik nét uitstap! Aaaauuuwwww!!! [Lees: “Fuck-fuck-fuck! Dat doet pijn!!!!”) Ik zag de auto niet die achter onze aan reed en die verwachtte weer niet dat ‘mijn’ auto ging stoppen.

Hij kon het dus net zó manoevreren dat hij niet tegen ons opbotste en reed dus over mijn arme voetje heen. Bont en blauw, bloeduitstorting, beetje dik, maar niks gebroken. Kan er gewoon op lopen tot mijn stomme verbazing (en blijheid)! Meteen thuis natuurlijk voet omhoog en ijs erop tot de morgen. Dat zal geholpen hebben.

Goh en dan denk je na een jaar wel het meeste te hebben mee gemaakt…