Dushera oftewel Durga Puja!

Country: India by Lisette

03-10-2006

‘Panjan’ Nayapali.

Het wordt overal in India nét iets anders gevierd en volgens mij is er ook overal nét een ander verhaal. Voor de duidelijkheid (ik blijf veel verwarrend vinden in Hindoeisme, de verhalen zijn namelijk erg complex): in de drie-eenheid zijn Brahma (Creatie), Vishnu (Onderhoud) en Shiva (Destructie).

Tijdens Dushara wordt de overwinning van Rama en Durga over de demon Koning Ravana gevierd. Rama is de zevende reïncarnatie van Vishnu en Durga is één van de verschijningen van Devi (Shiva’s vrouw). Leuk detail: zij wordt altijd verbeeld als een mooie vrouw met 10 armen en een tijger als rijdier heeft.

‘Panjan’ Nayapali: de godin Durga.

Dit festival wordt heel groots gevierd in Kolkata maar ook behoorlijk in Orissa. Het is vergelijkbaar met Kerstmis voor ons. Veel mensen maken ieder jaar een nieuwe houten constructie in de vorm van een soort kasteel (‘panjan’ genoemd) waarmee de godin Durga wordt aanbeden. Na dit festival worden alle constructies in de rivieren gegooid. Volgens de legende komt de godin namelijk per boot en via de rivier gaat ze weer weg. Naast deze constructies zijn hele straten versierd met vrolijke lichtjes en versieringen.

Lena (links) en haar vriendin.

Oh en ik weet nu waarom de ‘kermis’ op de Mayfair stond. Dat het te maken heeft met Dushara snapte ik wel, maar door Lena (de bovenbuurvrouw / kapster) weet ik nu dat dit festival 9 dagen duurt omdat het gevecht zolang duurde. De stokken zijn symbolisch voor dat gevecht. Ahá!

Kortom: dit soort festivals zijn een reden voor de gewone mens om te kunnen feesten, want zonder religieuze betekenis wordt er schande van gesproken!

Ik had dus een lekker lang weekend vrij (vrijdag t/m maandag), maar toch heb ik thuis nog veel gewerkt op vrijdag en zaterdag. Heerlijk even doorwerken zonder continue gestoord te worden en lekker in je eigen flatje met wat Nederlandse muziek op de achtergrond.

Asmita (Lena’s dochter; links) met haar vriendinnetje.

Zondagavond had ik afgesproken te gaan uit eten met Joyce, Raja en Mani. Twee uur daarvoor wordt ik uitgenodigd door Lena om naar de voorstelling te gaan van haar dochter. Zij leert Odissi Dance en is helemaal opgetut (het aankleden en de make-up op doen neemt ongeveer 3 uur in beslag!). Tja.. daar kun je geen nee op zeggen. Zeker niet omdat Caroline er niet is. Uitgelegd dat ik wel op tijd moest vertrekken voor het etentje. Oh, geen probleem, tijd genoeg! Jaja, dat moet je dus niet vertrouwen.. Natuurlijk begon de voorstelling véél te laat, was er een stroomstoring na 5 minuten. Wel sneu voor de kinderen. Gelukkig kwam het daarna weer op gang, maar uiteindelijk heb ik daardoor Asmita niet zien dansen, erg jammer. Dus ik ga eens vragen of ze niet een solo-voorstelling wil geven voor mij en Caroline!

V.l.n.r: Joyce, ik, Raja, Mani.

Gauw op weg naar het etentje en dat mag een succes genoemd worden, we hebben constant lol gehad. Hè, dat had ik nou gemist. Even geen stress en gewoon de avond weglachen.

Gisteren (maandag) was trouwens Gandhi Jayanti: de viering van Mahatma Gandhi’s verjaardag op 2 oktober. Maar voor ‘ons volunteers’ was het een welkomfeestje in de avond voor Neils moeder. Ze is sinds een kleine twee weken in India en komt samen met hem aan in Bhuba voor een paar dagen. Omdat Joyce er is, vind ik dat de dames Filipino voedsel moeten bereiden, en enthousiast gaan ze akkoord. Ehm, maar de vegetarische conditie (Neil en Caroline) werkt verwarring in de hand – de meeste Filipino’s zijn carnivoren zoals ze zelf zeggen! Dus maak ik een vegetarische schotel terwijl zij zich concentreren op een lekker kippetje.