Blauwe knietjes in Karnataka: Hampi en Mysore

Country: India by Lisette

15-03-2007

Wie heeft daar nou weer zin in? Nou, ik onbewust blijkbaar.. door continue op dakterrassen te willen eten en dan gezellig een paar treetjes naar beneden glijden en een heerlijke buiteling maken nadat je buikje net lekker gevuld is. Met andere woorden: dat weekje vakantie was me wel gegund! En het was een leuk weekje met veel bijzonders ook.

Op pad naar de staat Karnataka (aangrenzend aan Goa) met Peggy (links) & Joyce (rechts).

De ruines van Hampi
Eeuwenoude beschaving staat ons te wachten in toeristisch Hampi (.. en de hitte). Hier was ooit de één van de grootste Hindoe rijken, Vijayanagar werd in 1336 gesticht door een Telugu prinses. Met ongeveer een half miljoen mensen regeerden zij de regionale specerijenhandel en de katoenindustrie. Er kwam een plots einde aan dit rijk in 1565 toen het stadje werd bestormd door Deccan sultaanconfederatie.

Op de Hemakuta Hill heb je een prachtig uitzicht op de Hampi ruines. Rechts zie je een oude tempel.

Helaas is het nu natuurlijk allemaal niet zo spannend meer, maar het blijft indrukwekkend om de ruïnes te zien en je voor te stellen hoe het er destijds uit moet hebben gezien. Jammer genoeg krjg je weinig meer informatie dan wat al in het stukje hierboven is beschreven. Stel je voor, er zouden eens gidsen moeten zijn, of borden met enige áánvullende informatie!

Het indrukwekkende “Steptank”: het lijkt wel een moderne uitvoering van een waterput! Net buiten zicht aan de linkerkant loopt een stenen waterpijp die het water in de put liet vallen. Waar deze waterput nou precies voor diende is ons niet bekend.

Queen’s Bath.

Het prinsenstaatje Mysore
Niet ver ten zuiden van Hampi ligt de stad Mysore, vernoemd naar de mytische Mahisuru. Hier zou de godin Chamundi de slechterik Mahishasura verslaan hebben. De Mysore dynastie werd opgericht in 1399, maar tot de 16e eeuw viel men onder het Vijayanagar Rijk. Nadat dit rijk werd neergeslagen werd de dynastie onafhankelijk, en dit bleef tot de onafhankelijkheid van India in 1947.

Aan Mysore heb ik weer eens mijn hart gegeven, wauw wat een mooi paleis, wat een leuke markt, wat een indrukwekkende kathedraal, wat een interessante mini-tempel op de Chamundi heuvel, en hey er is zelfs een museum te bespeuren hier!

De Maharadja’s Palace staat midden in de stad en domineert haar uiterlijk en skyline. Het originele paleis is afgebrand in 1897 en het huidige paleis is ontworpen door een Engelse architect, de bouw was klaar in 1912 en kostte destijds 4.2 miljoen rupees. Het is voor ons nogal een beetje “over the top”, maar absoluut fantastisch om te zien. Elke muur, deur, rand, wand en plafond heeft een kunstwerk, schildering, plasterwerk, houtsnijwerk en noem maar op. De stijl is Indo-Sarasceen en dat valt goed te zien.

Joyce en ik (we hebben Peggy achtergelaten in Hampi) hebben geluk toen we aankwamen bij de Sri Chamundeswari Temple. We zagen een priester een auto zegenen (een auto heeft ook een ziel) en konden een puja doen en zelfs een ritueel mee maken. Dat laatste zie je hieronder. De god wordt met begeleidende muziek gedragen rondom de offerplaats en ik kreeg toestemming om deze foto te maken.

We passeren een schooltje op de heuvel en de kinderen rennen meteen naar buiten. Gauw neem ik enkele foto’s en natuurlijk betekent dit een uitnodiging om het schooltje te bekijken, meer foto’s vragen en zonder enige wroeging proberen mij geld te ontfutselen. Ik besluit foto’s voor ze te ontwikkelen en deze op te sturen, maar leg daar duidelijk de grens. De lerares is (terecht?) teleurgesteld, maar ik weet wel zeker dat wij niet de enige buitenlanders zijn die hier binnen lopen!

De Devaraja Market is midden in de stad en is een lust voor het oog. Er zijn grote rijen groenten- en fruitstallen, veel banglestallen, huis-tuin-keukenstalletjes, bloemenstallen, en ook veel kleurige rijstpoederstallen. Deze rijstpoeder wordt met natuurlijke (ik twijfel aan de natuurlijkheid in deze industriële en chemische tijd) producten gekleurd en wordt gebruikt om de nodige vloertekeningen te maken voor je huis/flat/hut. In Orissa wordt het niet veel gebruikt, behalve met Dusshera, maar in het westen des te meer. Mijn foto wordt serieus genomen door de mannen van deze bloemenstal. De bloemen zijn al verwerkt tot kransen voor de puja’s. (Het is in India niet gebruikelijk een vaasje bloemen op je tafel te zetten.)